Gisterochtend ben ik met Kobus naar Breda gereden. Dat was bepaald niet grappig: we belandden in een file en niet zo’n kleintje ook! Een auto met aanhanger was geschaard en de A27 werd volledig afgesloten. Dat gaf spanning en stress. Uiteindelijk, één uur en drie kwartier later, arriveerden we bij Silverlinde. Dit keer geen lesdag, maar een bezoek aan de natuurgeneeskundige praktijk voor mijn hond.
Je denkt misschien dat ik als bijna afgestudeerde zelf wel met een natuurgeneeskundige blik naar mijn eigen hond kan kijken. Maar nee. Daarvoor zit ik er te dicht boven op. Dus de anamnese van Kobus besteed ik graag uit.
Spanning en stress
De reden voor ons bezoek was dat Kobus twee keer een toeval heeft gehad. De ene bijna een jaar geleden en onlangs weer één. Beide aanvallen gingen van te voren gepaard met veel spanning en stress. De dierenarts dacht de eerste keer aan shock, de tweede keer aan epilepsie. Slik! Epilepsie? Het zal toch niet? Je begrijpt, ik wil vóór alles voorkomen dat Kobus epilepsie ontwikkelt. Dus op naar Silverlinde voor raad!
Gelukkig ziet het er niet zo erg uit als het eerst leek! Het voert te ver om alles wat is besproken uit de doeken te doen. Kobus wil bovendien graag nog wat van zijn leven privé houden. 😉 Maar ik kan je vertellen: één ding uit het consult heeft hij goed verstaan. En dat was het advies om een goeie manier te vinden om de spanning, die zich soms opbouwt in zijn lijf, te ontladen. Nou, dat heb ik geweten…
Way to go, Kobus. Dat is pas ontladen!
Later op de dag bij de wandeling in het bos, zie ik dat hij geur te pakken heeft. Weg is Kobus! Full speed ahead. Hem bij me roepen heeft nu geen zin meer. Hij staat in jacht-modus. Even verder draai ik me om. In een flits zie ik een konijn door de struiken gaan. Hup, hup, hup. Gevolgd door, jawel, ‘miep-miep’ Kobus. En alsof dat nog niet genoeg is, stormt hij de weilanden in! En, oh jee, ook een haas moet het ontgelden en slaat op de vlucht. Kobus heeft er duidelijk zin in! Way to go, Kobus. Dat is pas ontladen!
“Dat doet ie anders nooit”
Maar bij mij komen? Ho maar! En dan… Om zijn feestje compleet te maken, eentje uit de categorie “Dat doet ie anders nooit”: hij duikt met zijn snuit en bovenlijf omlaag en wentelt zich vol genoegen… jawel, in de koeienpoep! Aaargh…
En als ie dan uiteindelijk wel ‘hier’ komt… Die lucht! Ik zweer het: hij wist gewoon welke dag het was, de grapjas. Hij heeft me er mooi in laten stinken!
